"Dusart springen! Dusart springen! Dusart springen!" De euforische vreugdekreten van Vince Nijs na de wedstrijd contrasteerden sterk tegen de spanning vooraf aan de match tegen Zolder, laat staan tegen de onzekerheid tijdens de rust. Maar beginnen,...dat doen we altijd graag bij het begin. Optima stond na enkele speeldagen boven verwachting mee bovenaan in tweede landelijke. Tegenstander Zolder beloofde een waanzinnig spannende kraker met zich mee te brengen na de tweestrijd tussen beide ploegen in seizoen 2023-2024. Coach De Wit beschikte over een voltallige kern. Nijs was in alvast nerveus: "drie keer moeten gaan kakken, nochtans gene americain gegeten vandaag." Spanning vooraf aan de wedstrijd die betekenisvol was voor de eerste periode.
Zolder begon snedig aan de partij. Met strakke defense slaagden ze erin elke aanvalspoging te beantwoorden met minimaal 2 verdedigers tov een moeilijke score van de thuisploeg. Enkele -weliswaar geforceerde- scores van Optima konden op enig applaus rekenen, maar toch was het vooral Zolder wat de klok sloeg. Na het eerste kwart noteren we 13-20.
Het tweede kwart toonde eenzelfde spelbeeld. Optima probeerde wel via Simons en Nys, maar Menten en Bruynickx waren een pure gesel voor de Looise verdediging. Via 15-25 en 19-30 hield Zolder een comfortabele voorsprong. Optima probeerde wel, maar bleef botsen op een strakke Zolderse defense, terwijl aan de andere kant de opening wel gevonden werd. Dieltiens en Renaux wisten vanop de bank de kloof nog enigszins beperkt te houden. On the buzzer slaagde Vandervelden met een erg knappe steal en score te duiden op het grinta waar het ontbrak. Hoop voor een tweede helft? Bij een 33-44 wist Optima in ieder geval dat een ander vaatje aangeboord diende te worden.
"Verdekke," zuchtte oud-speler Michiel Dusart tijdens de rust. "Onze jongens hebben het moeilijk. In defense is een tandje extra echt wel noodzakelijk. Eventueel een elleboogje. Ik weet het, das raar dat ik zoiets zeg want ik heb in mijn actieve loopbaan nooit een elleboogje gegeven. Maar in defense is toch enige grinta noodzakelijk. Denk ik. Alé, dat weet ik van een vriend. We zullen zien na de rust of de laatste score van Giel een katalysator is voor de 2e helft of niet".
Coach De Wit moet iets soortgelijks aan zijn ploeg hebben meegegeven tijdens de rust. Want een ander Optima keerde weer op het parket. Met de nodige double teaming beletten de Looienaars elke mogelijkheid tot scoren voor Zolder. Nys en Wolters zorgden voor Looise punten, terwijl aan de overkant sterretjes werden gezien. De kloof bij de rust verdween dan ook "als bier bij Dusart". Van 37-44 ging het naar 41-44. Zolder kon pas een veldscore noteren in minuut 6, terwijl aan de andere kant Renaux zijn bommen wist te ontbinden. In een onwaarschijnlijke remonte op basis van driepunters van Renaux, tonnen inzet van Vandervelden en enkele knappe scores van Nijs werd de ruststand omgebogen in 56-52 na Q3. De tribunes flakkerden op, alles te spelen in het laatste kwart.
Quetin en Schepers wisten Zolder in de laatste periode terug aan de praat te krijgen. Maar ook de Looise motor van Simons en Nijs kende alleen maar vooruitgang. Beide ploegen hielden mekaar in evenwicht. Na 6' bracht andermaal een bom van Renaux en een steal + score van Nijs eindelijk wat extra ademruimte: 68-60. Zolder probeerde nog, maar richting eindsignaal hield de thuisploeg de nodige controle en werden de 3 punten verzekerd. Eindstand: 74-64.
Scores Optima: CAUBERGHS N 3, SIMONS 9, WOLTERS 8, CAUBERGHS D 4, NIJS 18, Storms, De Vleeschauwer 4, Nuyts, Dieltiens, Vandervelden 2, Renaux 14, Dieltiens 12
"Wat een tweede helft," besloot coach De Wit opgelucht. "Het signaal dat Giel gaf vlak voor de rust bleek het juiste. Werken, werken en nog eens werken. Zolder was ons in de eerste helft altijd een stapje voor. Iets wat we na de pauze volledig hebben kunnen omdraaien. Stevige defense, de offensieve kwaliteiten van Nijs en Simons, de onwaarschijnlijke shots van Renaux. Hier staat een trotse coach te blinken als het voorhoofd van Kris Cuppens."
Tijdens het vijfde kwart noteerden we enkel euforie in het cafetaria. Oud-speler Michiel Dusart knuffelde intens met topscorer Vince Nijs. Wat ook de gevoelige snaar raakte van supporter Daniel Vanderheyden. "Kijk eens... Dusart die knuffelt zonder zijn ellebogen te gebruiken... Nijs die een knuffel ontvangt uit pure blijdschap... De emotie die basket met zich meebrengt, dat is toch echt iets unieks!" Tessenderlo baadde in ieder geval een avondje in euforie na zulk een fantastische remonte. En ook de vrouw van Vince Nijs begon zich af te vragen of een verlengd weekend wel genoeg zou zijn om deze winstmatch te verteren, dan wel dat ze haar ziekenkas op de hoogte zouden moeten brengen voor nood voor extra rust.
Hoe het ook zij: Na 9 wedstrijden mag Coach De Wit met gepaste trots zijn ploeg mee bovenaan in de rangschikking terugvinden. Wie weet wat seizoen '24-'25 nog allemaal zal brengen?